Hans Fidom studeerde in 1993 cum laude af aan de Rijks-universiteit Groningen. In 2002 promoveerde hij aan de Vrije Universiteit op een socio-musicologisch onderzoek naar de manier waarop discussies in tijdschriften en andere publicaties de ontwikkeling van het Duitse moderne orgel rond 1900 beïnvloeden. In 2006 publiceerde hij ‘Miskend, verguisd en afgedankt’, een boek waarin hij het Nederlandse orgel van de eerste helft van de 20ste eeuw als een geïntegreerd instrument beschrijft: techniek, klank en uiterlijk hangen hecht samen. Hans Fidom was van 1997 tot 2006 hoofdredacteur van het tijdschrift Het Orgel. Hans was secretaris van de Stichting Internationaal Orgelconcours Haarlem, voorzitter/mede-initiatiefnemer van de Gerard Bunk Gesellschaft (Dortmund) en Stichting Nationaal Orgelimprovisatie-concours. Ook was hij bestuurslid van de Walcker-Stiftung en van de Koninklijke Vereniging voor Nederlandse Muziekgeschiedenis. Sinds 2006 is hij werkzaam bij het Orgelpark in Amsterdam; hij leidt er het Orgelpark Research Program en is verantwoordelijk voor de instrumenten. In 2010 werd hij benoemd tot hoogleraar Orgelkunde aan de VU. In zijn werk aan het Orgelpark en de VU stelt hij scherp op de 'situationaliteit' van muziek: muziek klinkt, is dus tijd- en plaatsgebonden en het orgel toont als geen ander muziekinstrument wat dat betekent voor opvattingen over wat musiceren is en hoe instrumenten daarin functioneren. De actuele opkomst van 'hyper organs', waartoe ook het Utopa Barokorgel in het Orgelpark behoort, fascineert hem vanwege de combinatie van historische klank concepten en 21ste-eeuwse technologie. Van 1976 - 1990 ontving hij orgellessen van Willem Hendrik Zwart (7 jaar) en Jos van der Kooy (7 jaar). Hans treedt regelmatig op als examinator bij LOTO-examens. Hij is organist van de dorpskerken in Ulrum, Niekerk en Vierhuizen. Hij geeft af en toe concerten.